Specialized Tarmac SL7 Expert

Jak zwykle subiektywnie i bez owijania w bawełnę. Krótko i temat. Z perspektywy osoby, co się nie zna na technikaliach.

Na Tarmacu jeździłam przez półtorej miesiąca. Wzięłam go na testach na Test The Best w Bielsku-Białej i ubłagałam Roberta (Robert to dobra dusza w Specu, która bardzo mi na co dzień pomagała), żeby mi go zostawił. Plan był taki, żeby przetestować na długim dystansie na Biking Man Corsica, ale COVID-19 pokrzyżował moje plany. Na pocieszenie i tak wybrałam sobie na koniec tych testów konkretniejszą trasę i ją zrobiłam. .

W moje ręce wpadł Tarmac SL7 Expert – Ultegra Di2. Czyli w teorii maszyna w teorii całkiem nie dla mnie. To rower z gatunku tych szybkich. Ja to średnio szybkie jazdy uprawiam. Sprinty zostawiam innym.

A jednak. Wpadłam po uszy, co potwierdzi każdy, kto mnie widział na tym rowerku. 🙂

Jestem babą, więc nie ukrywam, że ten model porwał mnie wyglądem. Brak okablowania z przodu, piękny kokpit. Lubię prostotę i tu ją dostaję. Zero kompromisów.

Ma Ultegrę Di2, więc ja to łykam, niżej nie zejdę już, bo się rozbestwiłam i zwykłe przerzutki niestety już nie sprawiają mi frajdy. Można z tym dyskutować. Są fani tego typu rozwiązania, jak i też przeciwnicy. Nikt jednak nie podyskutuje z faktem, że zmiana takich przerzutek jest po prostu szybsza, a podczas długich dystansów także mniej obciążająca dla łapek. Jak już nie mam czucia w palcach, to tu jednak daję radę bez wkurzu i boleści dalej normalnie jechać. Przetestowane w Roubaix, każdy następny rower wybieram z tym rozwiązaniem. Z tą grupą czuję się dobrze, wolę na razie nie kombinować. 🙂

Geometria w tym rowerze jest agresywna. Nie ma co tu dużo gadać. Dzięki temu na zjazdach w górach składacie się jak scyzoryki i dalej czujecie bezpiecznie. Przyczepność to ma fascynującą wręcz. Ja się zjeżdżać nadal boję, a jednak na Tarmaczku cisnęłam aż miło i nie dałam się nawet siostrze-wariatce przegonić. W górach to rower marzenie i tyle. Sprawia, że mimo braku umiejętności jestem po prostu szybsza. A jak pod górę? Wsiadłam, pojechałam i okazało się, że wjeżdżam dużo szybciej – test Żaru rower przeszedł celująco. VAM (średnia prędkość wznoszenia) poszła do góry znacznie. Trener był w lekkim szoku. Prawda jest taka, że ten rower jest lekki jak diabli. Lekki oznacza mniej kilogramów do wożenia. Koniec, kropka.

Na prawdziwy test zabrałam go na jedną z moich ulubionych tras – dookoła Babiej Góry. To ponad 170 km i 2200 m przewyższenia. Po drodze mamy różny poziom utrzymania nawierzchni, więc to dobra trasa, by sprawdzić jak taki sztywniak zachowa się na dłuższym dystansie. I byłam naprawdę zadowolona. Rower prowadził się znakomicie, nawet na sporym zmęczeniu. Podjazdy szły jak złoto. Jestem przekonana, że na trasach wyścigów do 1500 km to dobre rozwiązanie, ale po zmianie… siodełka. 🙂 Tu potrzeba jak dla mnie czegoś bardziej miękkiego. Sztyca w tym rowerze to sztywność nad sztywnościami. Tyłek boli i tyle. Po zmianie siodełka na moje Power z technologią Mirror komfort podniósł się znacznie. Opony na długie dystanse na pewno lecą do zmiany, ale to normalne. Na 25 to mało kto wytrzyma. 😀

Nie ukrywam, że ten rower był moim pierwszym wyborem na 2021 rok. Planuję ścigać się w górach i Tarmac pokazał mi jakie znaczenie ma lekkość. Prawda jest taka, że na tym rowerze byłam po prostu, mierzalnie, dużo szybsza! Byłam wręcz przekonana, że na nim będę jeździć. Zdecydowałam się jednak wypróbować Aethos. Czy to dobrze, czy źle, to się dopiero okaże, jak pogoda mi w końcu pozwoli pojechać w góry. Wtedy także opiszę Wam wrażenia. Po podjeździe na Magurkę i Żar. 😉 Generalnie to chyba lubię ryzyko. 😀

DRIVETRAIN

BRAKES

SUSPENSION

WHEELS & TIRES

FRAMESET